4.3 Cultuurlandschappen

 

Sinds 1992 erkent het Werelderfgoedcomité ook unieke interacties tussen cultuur- en natuurlandschappen.

Cultuurlandschappen die op de Werelderfgoedlijst staan, zijn onder andere Nationaal park Tongariro in Nieuw-Zeeland, Nationaal park Uluru-Kata Tjuta in Australië, de Rijstterrassen van de Filipijnse Cordilleras, het Cultuurlandschap van Sintra in Portugal, Lenice-Valtice in Tsjechië, het Hallstatt-Dachstein/Salzkammergut Cultuurlandschap in Oostenrijk, de Monte Perdido in de Pyreneeën in Frankrijk en Spanje, de Amalfikust in Italië, Portovenere, Cinque Terre en de eilanden Palmaria, Tino en Tinetto in Italië en het agricultureel landschap van Zuid-Öland in Zweden.

 

Een voorbeeld van een cultuurlandschap: Meteora in Griekenland. Dit is een van de vierentwintig kloosters, die gebouwd zijn in een gebied met vrijwel ontoegankelijke zandstenen pieken. Vanaf de elfde eeuw vestigden monniken zich in deze ‘pilaren van de hemel’. Hun zestiende-eeuwse fresco’s vormen een belangrijke fase in de ontwikkeling van post-Byzantijnse schilderkunst. (Flickr/quicksilver_)